viernes, diciembre 11

Pizza casera a la piedra, en lo que tardaría un pizzero en traerla.






Esta vez os traigo algo muy sencillo pero resultón y que gusta a casi todos porque es totalmente "customizable". Cuantas veces se han presentado unos amigos a media tarde,  se hace la hora de cenar y no sabéis qué ofrecer? ...algo fácil, rápido para no desatenderles y a la vez sorprenderles con algo totalmente casero e informal, esta pizza puede ser la solución.

Si te gustan la pizzas, ésta la harás más de una vez  cuando no tengas ganas de cocinar pero te apetezca un bocado consistente. No hay cena más apetitosa delante de un partido o tu programa favorito. Me gustaría advertiros antes que a mi me gustan las pizzas finas y crujientes, pero que no parezcan láminas de oblea, ni por el contrario pizzas americanas como bizcochos. Me gusta que sepan a masa de pan, pero a la vez sean muy ligeras. Con el cuerpo fino, que permita degustar los ingredientes con los que la hemos adornado, sin que parezca un bocata. Los bordes crujientes por el exterior pero con un  mínimo de miga tierna en su interior. Parezco muy exigente al respecto, quizás sí lo sea, pero os aseguro que esta pizza no tiene nada que ver con las preparadas. Si por aquí vamos bien me encantaría enseñaros como la hago yo. :-)


Ingredientes para 1 pizza (placa de horno entera) o 2 individuales:

Para la masa:

  • 225gr. de harina de fuerza
  • 175ml. de agua
  • sal
  • orégano (opcional)
  • 1/2 sobre de levadura de panadería
para el relleno:

  • salsa barbacoa (o ketchup, salsa de tomate casero etc )
  • nata líquida (para cocinar)
  • Mozzarella
  • y lo que más os guste



Empezaremos por mezclar bien todos los ingredientes secos en un bol. Calentaremos un poquito el agua para que resulte templada al tacto.













Incorporaremos el agua y mezclaremos todo bien.

No os preocupéis por amasar, simplemente aseguraos que no se observen rastros de agua ni de harina.

Esta masa, al igual que mi pan artesano, es muy húmeda. No utilicéis las manos ni robots de cocina, simplemente trabajadla por un minuto con unas varillas o un palo de madera. Quede como quede.




Debe presentar este aspecto si queremos que la pizza resulte ligera y crujiente. Si añadís demasiada harina quedará más seca, densa y apelmazada, de la cuenta. Como la cantidad de agua va mucho en función al tipo de harina, podéis añadir 25ml  (o lo que fuera necesario) más de agua si observáis que no os queda como en la foto. Es preferible pecar de humedad. Tened esto muy presente.

A continuación tapad el bol lo más herméticamente posible con papel film.
Encended el horno a 30ºC, y dejalda levar dentro del horno por 25 minutos. Doblará así su tamaño en poco tiempo.

Aprovechad esos minutos para preparar  el resto de ingredientes. (setas, bacon, jamón, alcaparras, atún, piña, calabacín, langostinos, olivas, chorizo, frankfurts, espárragos...lo que más os guste)


Pasados esos minutos, enharinad la mesa de trabajo y volcad el contenido del bol. Ayudaos si queréis de una espátula, pero evitad usar las manos.

Precalentad el horno a 220ºC. Si tenéis piedra, colocadla dentro sobre la rejilla.









Para esta pizza no os preocupéis en amasar, trabajar, pellizcar, voltear, segundos levados, no requiere dominar el amasado de onda :-)... nada de eso será necesario. Es  muy sencilla y rápida en la ejecución, con un resultado excelente. Esa es mi idea, al menos, cuanto me planteo hacerla.

Sin manipular la masa, y tal como haya quedado, recogedla por el lado derecho y dobladla sobre sí misma hacia el lado opuesto.





Seguidamente hacemos lo mismo en el lado contrario.

Ahora con la pala, recoged la parte superior y plegadla hacia vosotros.












Una vez hecho ese tercer pliegue,  amasadla con suavidad con la parte inferior de la mano, haciendo una ligera presión hacia delante, estirándola. Si se os pegara la masa a las manos, espolvoread un poquito más de harina, pero poca. Lo justo para crear una capa externa que nos permita trabajar.

Cada vez que hagáis éste gesto girad la masa 90º y repetid el proceso. Con  6-7 veces será suficiente. Solo necesitamos poder trabajarla con el rodillo sin que se nos pegue.

Si deseáis partir la masa para dos pizzas individuales, éste sería el momento de partir la masa en dos.



Con la cantidad que hayáis elegido, empezad a aplanar la masa con los dedos, o como en la foto. Desde el centro hacia el perímetro.

En cuanto esté mínimamente plana, coged el rodillo para estirarla con más facilidad.








A mi me gusta irle dando vueltas a la masa para estirarla, pero esa es una cuestión de costumbres. En cualquier caso, si le dais la vuelta, hacedlo siempre con la ayuda del rodillo como muestra la fotografía.

Procurad que no os falte la harina sobre la mesa de trabajo mientras la estiráis. Pero solo espolvoread finamente, evitad que caigan pegotes o que la masa absorba demasiada harina.







Retirad la rejilla junto con la piedra (con mucho cuidado de no quemaros) y depositadla sobre un paño de cocina. Enharinadla un poquito. Podéis también utilizar sémola de maíz, ayudareis a que no se pegue y a la vez, el acabado (en la base), os recordará a unas pizzas populares que sirven a domicilio y que presumen de secreto. :-)

Recoged la masa con el rodillo y llevadla sobre la piedra caliente. Tened cuidado, es una masa muy fina.





Intentad colocarla de un gesto con la ayuda del rodillo. Si está muy caliente y se os pliega mal la masa, se quedará pegada.

Ajustadla a la piedra.










Es el momento de decorarla a nuestro gusto. Como base utilizad una ligera capa de salsa de tomate, a nosotros nos gusta la salsa BBQ. Si os gusta mucho el orégano, podeis volver espolvorear un poco aquí. Si os apetece un relleno suave os sugiero unas gotas de nata líquida. Después hay que colocar la mozzarella, y a partir de ahí aquello que más os apetezca. Más queso, champiñones, jamón, verduras, pescado,  lo que queráis.

Una mezcla de setas al ajillo sobre una cama de nata y mozzarella, nos proporcionará una pizza al funghi deliciosa. Probad una marinera con rape gambas y mejillones... para chuparse los dedos.



...Y en la cantidad que deseeis.

Una vez lista, llevadla al horno a 180º-200ªC (depende de vuestro horno, a mí me gusta más el resultado si la cocción no es excesivamente rápida). Si tiene opción ventilador, usadla.

Recordad que estamos hablando de hornos caseros. La cocción en hornos de refractarios (o los profesionales) es mucho más alta y rápida.







En 10 minutos, o poco más, debería tener este aspecto.

Hay a quien le gusta rociarla con algún aceite de oliva aromatizado. Eso siempre será a vuestro gusto, pero nunca lo incluyáis en la masa.

Tened presente que la denominación "VERACE PIZZA NAPOLETANA"  solo admite harina, agua, sal y levadura en sus masas. Todo lo demás se apartaría de la "normativa". A veces está bien conocer estas cosas, aunque solo sea como curiosidad. :-)





Observad qué preciosidad de masa, para mi gusto, claro :-) El sabor es realmente exquisito,  resulta muy pero que muy ligera, y todo se ha realizado en 45 minutos aproximadamente. No os asustéis con este paso a paso tan largo, cuesta más de explicar que de hacer, os lo prometo. :-)

Si deseais más información al respecto de estas masas húmedas o sugerencias importantes sobre la harina, quizás os ayude lo que cuento en esta entrada de pan artesano.

La piedra con la que cocino es de pizarra y tiene un grosor de unos 3-4 cm (según el lado) Si no tenéis piedra podéis hacerla perfectamente sobre una baldosa (limpia y nueva) de gres. Si tampoco eso os es posible colocadla sobre una hoja de paper de horno ( o de silicona) directamente en la bandeja, os quedará igual de buena :-). No hay grandes diferencias cuando hablamos de hornos caseros.

He probado muchas, muchas pizzas en mi vida. Las que más me han gustado siempre han sido las de Trattoria. Hubo una época en la que solía frecuentar una que un cocinero italiano, casado con una catalana,  había establecido en Barcelona. Olía a pan, orégano y aceite de oliva. Eran gente muy amable que muchas veces, al cerrar, se acercaban a la mesa y compartían una copita con nosotros. Y en más de una ocasión acabábamos hablando de comida italiana versus comida española. Recuerdo que, sin contarme nunca nada que pudiera descubir el secreto de su masa (que era exquisita, por cierto), se me acercó un día al oído y me dijo: "queda tan crujiente porque añadimos una puntita de miel a la masa" :-) seguramente su secreto sería otro, o tendría más de uno, pero apuesto a que pensó que me había hecho feliz. :-)

Buon appetito!





34 comentaris:

  1. Hola vecina,felicidades por la web, está muy bien "currada", y viendola ahora, descubro unas recetas que te animan a ponerte con las manos en la masa.

    ResponderEliminar
  2. Hola vecino anónimo :-), pues ten cuidado que a éste ritmo te veo con delantal y entonces no hay marcha atrás ;-)

    Su, preciosa, me lo tomo como un cumplido jejejee ;-)

    besos.

    ResponderEliminar
  3. Nena , aquesta pizza té una pinta estupenda !!!
    Veig que et visita molt la Su ..Tens molta sort ..
    Una abrasada

    ResponderEliminar
  4. Dolors, venin de tu es un gran elogi, moltíssimes gràcies.

    Si que en tinc de sort, si. La Su es una noia molt maca que m'encoratja amb aquest projecte, que amb prou feines estic començant.

    Gràcies per la teva visita, Dolors, sigues molt benvinguda a casa meva. :-)

    un altre abraçada per a tu.

    ResponderEliminar
  5. Te ha quedado un horneado espectacular. Además, los ingredientes que le has echado nos han encantado, y lo del orégano en la masa también. Fotos extraordinarias. Nos encanta tu blog. Un saludo.

    ResponderEliminar
  6. Carlos, sed muy bienvenidos.

    Me alegro mucho que os haya gustado. A mi también me ha gustado mucho el vuestro y os seguiré.

    Muchas gracias por haber venido a visitarme y por la amabilidad de dejar un comentario. Es algo que se agradece enormemente. :-)

    un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  8. Acabo de descubrirte y me ha maravillado la sensibilidad que pones en la descripcion de tus sensaciones y de tus receta...,en la de esta pizza, en concreto,coincido plenamente contigo en como te gusta la masa,pero yo habria sido incapaz de describirlo de forma tan exacta...Apartie de hoy voy a leerte siempre qu puedas,muchas gracias.

    ResponderEliminar
  9. Muchísimas gracias a ti, Teresa, por leerme y por dejarme este comentario tan halagador. Sé muy bienvenida, estás en tu casa. :-)

    un beso, guapa :-)

    ResponderEliminar
  10. Hola!
    hace tiempo que buscaba una masa de pizza tal como esta. Hago en casa pizza a menudo, he probado con cientos de masas, pero como la tuya ninguna. La hice el otro dia y nos encantó, justo la masa que buscabamos. Este sabado para ver el partido repetimos!!!!
    gracias por esta receta y por tu fantastico paso a paso

    ResponderEliminar
  11. La sopa gansa, no sabes la ilusión que me hace que probéis una receta mía y no solo os salga bien sino que además os guste :-)

    Gracias a ti, guapa, por leerme y dejarme tu comentario.

    un beso. :-)

    ResponderEliminar
  12. Hola!

    Voy a probar de hacer tanto la receta del pan como de la pizza, a ver que tal me salen! Es la primera vez que hago este tipo de masas... Quería hacerte una pregunta has probado alguna vez de congelar la masa una vez hecha? Hablo tanto de esta masa como de la del pan.
    Hace poco que te he descubierto y creo que me voy a poner a hacer unas cuantas recetas que he guardado en mis favoritos ya! jejeje
    Felicidades por tu trabajo!

    Un beso!

    ResponderEliminar
  13. Hola Eli, pues sé muy bienvenida, guapa :-)

    Mira, las masas se congelan estupendamente, tanto la de pizza como la de pan. Puedes hacerlo antes de fermentar, después, o bien cuando al pan solo le quedan 20 minutos de horno para acabar de dar color (dejándolo enfriar primero).

    El pan suelo congelarlo una vez hecho, y queda estupendo si lo descongelas bien (10 minutos de horno caliente pero apagado y listos). Para la pizza, en cambio, solo congelo bolas de masa.

    Verás, suelo hacer pan 2-3 veces por semana. De la masa que utilizo para el pan, a veces, separo un par de porciones que van directamente al congelador, así, cuando quiero cenar una pizza rápida solo he de descongelar, dar forma, colocar los ingredientes y hornear. No congelo las pizzas ya formadas, si es lo que querías saber, pero es solo una cuestión de espacio, me caben mejor las bolitas de masa que toda la pizza ya estirada.

    Espero haberte aclarado las dudas, y si te surgen más no dudes en comentármelo, te ayudaré en lo que sepa. :-)

    un beso, guapa.

    ResponderEliminar
  14. Nos ha salido superRicAA! que bueno contar con este Blog maduixeta!

    La Cristina decia: viva la Pizza Pablone!

    THANK YOU

    ResponderEliminar
  15. You're welcome Pablo!!

    jajajaj Cristina hablando italiano!! jajajaa ya sé que os ha gustado! pero estoy contenta de que os saliera bien con la receta ;-) es fácil verdad?

    ResponderEliminar
  16. Mmmm!! hablando a mis espaldas? jejej, RIQUÍSIMA es poco. Gracias maduixa por enseñarnos cosas tan deliciosas y gracias por tú tiempo. mua.

    ResponderEliminar
  17. a tu per ser tant maca ;-) ...us veig fent pizzas a domicili jajajajaj

    ResponderEliminar
  18. Hola Maduixa!!!
    Soy Belén y esta tarde ha preparado una pizza con tu receta!!! La mejor que he probado!! Me encanta tu blog... si quieres te puedes pasar por mi blog, www.manualidadesdulces.blogspot.com, acabo de empezar, pero me hace mucha ilusión!!! Besos y muchas gracias por compartir. Ana Belén.

    ResponderEliminar
  19. Hola Belén! no sabes cuanto lamento que tu correo se perdiera mientras estuve de vacaciones y no haya podido contestarte hasta ahora. Estoy contenta de que probaras la pizza y te gustara.


    Gracias a ti por venir a explicármelo. Te deseo mucha suerte en tu proyecto. Ahora mismo paso a visitarte.

    Un beso guapa, sé muy bienvenida. :-)

    ResponderEliminar
  20. Maduixa!Bendito sea tu nombre,tus manos,tus explicaciones paso-a-paso,tus fotografias mas reales que la vida misma,tus ganas de compartir toto esto con nosotros!!!...no,no soy loca!solo quiero agradecerte,por que ayer,para la cena,hice pizza y la masa la hice siguendo todos tus consejos...y como ha salido??!!una pizza,una maravilla!!!!la masa muy crujiente a la vez,que tan tierna que incluso mi hijo,de 2 años comió unos cuantos trozos....muchas gracias,de corazon!!!..me pregunto ahora,porque descubrí tu blog tan tarde???!!!..petons!!!

    ResponderEliminar
  21. Hola estube leyendo la receta de la pizza y mi duda es si le agrego azucar afectara mucho el sabor final ?

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. En absoluto. Le aportará un crujiente adicional muy agradable. Ojo con las cantidades, eh! :)

      Eliminar
  22. hola Maduixa, he probat de fer la massa i no m'ha sortit bé, el pa i la pizza és una asignatura pendent que tinc, no la podia estirar bé, també ha passat que l'he fet en un forn que no te aire, és un forn de gas. Tenia por de posar-li molta farina per que no quedés dura i no podia estirar-la, l'he possat en un paper de forn i he estirat , pero ha quedat amb una forma no gaire ortodoxe.... ja em dirás. per el demés Felicitats per el blog i les teves explicacions.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Angels, la forma no és una cosa que ens hagi de preocupar massa, i més al principi, el que és important és la textura final i el gust.

      Si em dius on has tingut la pega miraré d'ajudar-te, però, d'entrada, si no t'ha quedat elàstica potser sigui per la qualitat de la farina. A més, tingues en compte que és una massa que no té amassat, especialment pensada per a principiants o que volen introduïr-se en aquest món sense gaires problemes, per tant, no hem pogut desenvolupar totalment el gluten. Tot i així, és cert que no és gens ortodoxe però dona molts bons resultats.

      Torna-ho a provar i em dius on t'encalles.

      Eliminar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Ir Arriba