domingo, noviembre 8

y ahora... qué?

Son muchas las aficiones con las que lleno mi tiempo, entre las cuales podría encontrarse la cocina. Pero no, es algo más que un hobby, disfruto del placer de comer y del arte de cocinar. No es algo realmente aprendido, aunque no falten libros en mi cocina. Tengo el firme convencimiento de que es algo genético, algo que se me ha  transmitido. Lo que fuere, es lo mismo de lo han podido presumir primero mi abuela y después mi madre.

Llegar de trabajar, abrir la nevera para ver qué había, y apañar un buen plato de cuchara en un plis plas es algo que hacían ambas con una facilidad pasmosa. En casa siempre se ha dicho que, teniendo cebollas y ajos, estaba la comida medio hilvanada. Ya no te digo nada si encima hay patatas  y algo que proporcione la parte proteínica. Añadir nata, chocolate, una picadita de almendras y piñones o de higaditos salteados, un chorrito de cognac o de limón, o una ramita de tomillo, al guiso o asado de turno, era algo que también dependía de la despensa de aquel día, pero cuales quiera que fuesen los ingredientes empleados, siempre resultaba delicioso. A veces el problema surgía al querer repetir receta. En muchas ocasiones disfrutábamos de un delicioso plato sabiendo que era único e irrepetible, porque se había aderezado con "lo que tenía en la nevera". Nunca he tenido una abuela "casera" pero cocinaba como un chef, y, los domingos, nos reunía en una especie de celebración gastronómica. Mi madre ha trabajado toda su vida, sin tiempo para nada,  y cocina de maravilla. Nadie prepara los canelones de Sant Esteve como ella. Ambas carecían del tiempo necesario para recrearse en la cocina diaria, sin embargo tenían un don cocinando. Pienso que para tener ese "ángel" solo hay una explicación, te tiene que gustar comer bien.


No hay nada más tedioso para mí que tener poco tiempo y calentar un preparado industrial en el microondas. Incluso, cuando he tenido épocas más agobiantes de trabajo, dedicaba los domingos a cocinar algo que dejar durmiendo en el congelador hasta necesitarlo. Mi afición y mi avidez han hecho que buscara la manera de preparar cualquier plato que me gustara. A veces, sin tener más idea que el recuerdo del sabor de los ingredientes de aquello que me habia gustado tanto en un restaurant, método de sobra conocido por todos llamado prueba y error, más prueba y error,  y en ocasiones, si suena la flauta, prueba y "uhmmm...no está mal!". Otras, buscando en internet como preparan los norteamericanos ese pollo frito a las 11 hierbas tan delicioso ( sí, lo sé, reconozco que también me gusta el fast food), o el típico pollo al limón del chino... qué sé yo, cualquier cosa me vale siempre que esté preparado con cariño y en casa.

Así que, con éste ánimo, me he propuesto empezar este blog con recetillas de esas que todos tenemos, pero que me gustaría compartir. No pretendo que sea un blog de recetas ortodoxo, es simple y llanamente mi manera de cocinar. Pienso que se puede ser purista en muchas cosas, si se quiere, pero creo que la cocina es un arte en el sentido habilidoso... emocional, no una ciencia exacta. Requiere estar predispuesto y con ánimo y pienso que merece pasión por mucho elemento químico que estemos combinando. Hace tiempo que me apetecía abrir un blog de cocina, pero, una vez creado, ante un formulario en blanco, me ha invadido un "y ahora...qué?" ... bien, pues, mientras me preparo material para subir, he dejado este ladrillo, un poquito para ver como quedaba la entrada, un poquito para contar algo de mí, esperando que pronto quede enterrado entre recetas, y que, quien sabe, quizás acabe borrando algún día. Se me acaba de ocurrir que podría haber ido a mirar como otros han comenzado en su blog... da igual, aquí se queda. Mientras tanto, sed bienvenidos a mi pequeño espacio.

18 comentaris:

  1. hola maduixa

    gracias por tu receta de fideos chinos

    hoy la he probado y estan exquisitos

    Hasta la proxima receta

    ResponderEliminar
  2. Hola Anónimo,

    Me alegro mucho de que te hayan gustado. Gracias a ti por dejar el comentario, eres el/la primer@ y me ha hecho mucha ilusión. :-)

    Sé muy bienvenid@

    ResponderEliminar
  3. Has explicado muy bien lo que nos une a los que amamos la cocina. Mi hermana no soporta meterse en ella, que se diferencia de mi que nos hemos criado por igual? que no disfruta comiendo.
    Por lo demás, a ver cuando " le robas" la receta a mami de los canelones de Sant Esteve.

    Un beso grande

    ResponderEliminar
  4. Querida Su, te voy a contar algo que solo saben en mi casa, al menos hasta ahora :-). Y es curioso porque, que yo sepa, también le pasa a mi madre. A veces, un plato nos deleita tanto que hace en nosotras el mismo efecto que dos copitas de vino. Más curioso, si cabe, cuando se trata de alguien prácticamente abstemio como yo. Una buena comida es el catalizador de una espitante sobremesa. Me gusta comer muy despacio, y, como el que disfruta de una sinfonía, instrumento a instrumento, degusto y desentraño todos sus ingredientes. Esto es pasión y lo demás son tonterías :-) Mi padre siempre me ha dicho que era un gustazo llevarme a comer jejejeje y al igual que te pasa a ti, mi hermano es más de pasar el trámite y rápido si puede ser. Lo dicho, estoy convencida que es una cuestión genética, teniendo el 50% de posibilidades, estoy contenta de que me haya tocado a mí. . :-)

    Lo de los canelones no es ningún secreto, que va, son las manos de mi madre que hace maravillas. Le echaré una mano estas navidades y te traeré su receta. Cuenta con ella ;-)

    un besazo

    ResponderEliminar
  5. Acabo de ver tu blog, y me parece que va a ser uno de mis favoritos! A mi también me encanta cocinar, y comer... ¡Sobretodo comer! ¡Mi hermana es feliz con los precocinados!
    ¿Tendrá algo que ver, y es que el gusto por la cocina se reparte y a nosotras nos ha tocado la parte entera?
    Acabo de aterrizar en el mundo de los blogs de cocina, y realmente me ha enganchado! Mi chico está encantado con mi nueva afición, ¡platos nuevos todas las noches!
    Muchas gracias a tod@s las que me estais descubriendo todos estos nuevos horizontes
    Un saludo

    ResponderEliminar
  6. Hola Anita, guapa. Muchas gracias por leerme y tener la amabilidad de dejar tu comentario.

    Estoy convencida que te tiene que gustar comer bien para animarte a colocarte un delantal y lidiar con los fogones, y aún más, disfrutar tanto preparando como degustando. :-)

    Anita, he visto que también tienes un blog, estos días no estoy en casa pero en cuanto vuelva podré visitarte más detenidamente.

    Sé muy bienvenida a mi cocina. Mis mejores deseos para estos días de Navidad.

    un abrazo.

    ResponderEliminar
  7. Me gusta su blog Maduixa, explica muy bien las cosas con sólido fundamento culinario. No son sólo recetas, simples instrucciones, sino guías que sintetizan una experiencia real en la cocina. Nosotros cocinamos cada día y además para varios niños, nuestros hijos, a los que intentamos traspasar el valor de la comida y lo que eso significa para crecer mejor y disfrutar de la vida en un mundo a veces hostil. Como dice Santamaría, es la ética del gusto.
    Espero que no le importe que siga sus evoluciones desde la fría Escocia.

    Cuchillero

    ResponderEliminar
  8. Estimado señor Cuchillero, no solo no me importará sino que será para mí todo un placer que venga a visitarme.

    Y si es desde mi querida y admirada Escocia... será además una alegría. :-)

    un abrazo.

    ResponderEliminar
  9. Maduixa, no sabia on deixar el comentari....m 'ha agradat tot: les receptes, les fotos, el disseny del blog, com escrius....TOT!!! ara mateix et poso a la meva llista de blog i si anessin per ordre de qualitat, el teu seria el primer! m'has deixat bocabadada, de veritat.

    una abraçada molt gran

    ResponderEliminar
  10. Sonia, bonica, moltíssimes gràcies per tot el que em dius. A vegades penso que escric massa, però son dos coses que m'agraden molt, cuinar i escriure. I no sempre tant be com jo voldria. :-)

    Gràcies per la teva visita i el teu comentari tan afalagador. un petó ben fort, bonica. :-)

    ResponderEliminar
  11. (I only kept quiet because maybe he had a great mental workout during debate camp.) Then I saw the footage played in slow motion and he MK Outlet definitely did a slight of hand motion to throw off the Discount Jordan Shoes Wholesale audience and moderator. Check it out for yourself. I DVR Cheap Yeezy Shoes it and it Ray Ban Round Sunglasses looks the same to me.

    But Dad grew very serious. His eyes narrowed. He looked right at me, and said: it to Air Jordan 1 Sale Sting. Klitsch, A. And Proux, C. And Zwaan, M. Ask Archangel Gabriel to communicate clarity about a decision that you might be agonizing over. Gabriel is also excellent with intuition. I've 2020 Jordan Release Dates asked him to help me many times when I wasn't trusting my intuition, Coach Bags On Sale Online to communicate in some way if it was right.

    ResponderEliminar
  12. A. I grill something really simple. Our default is to marinate some fish or chicken. Depending on what we are doing. Sometimes we do more Italianate or Asian marinades, but it usually involves soy sauce and then some Nike Air Force 1 Cheap Outlet acid Michael Kors Outlet Online old wine, vinegar or citrus herbs and garlic.

    According to Natalie Batalha, Kepler deputy science team lead at San Jose State University in Coach Outlet Clearance Sale San Jose, California, tremendous MK Outlet Store growth in the number of Earth size candidates tells us that we honing in on the planets Kepler was designed Coach Purses On Clearance to detect: those that are not only Earth size, but also are potentially habitable. The more data we collect, the keener our eye for finding Coach Outlet Clearance Sale the smallest planets out at longer orbital periods. The first transit was captured just three Coach Outlet Online days after Michael Kors Bags Outlet we declared the spacecraft operationally ready.

    ResponderEliminar

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
 
Ir Arriba